Tag Archives: architectuur

De Sylver Birds van kunstenaar Sylvère Declerck

206

De Sylver Birds zijn de universele ambassadeurs van de gelijkwaardigheid onder de mensen.  Het uitdiepen van gedachten is kunst wanneer het gekoppeld wordt aan het schone.  De Brugse kunstenaar Sylvère Declerck bergt alle ismen op in het verleden en kiest voor het hedendaagse en het schone.  Ook zonder de boodschap te kennen, kan men van deze kunst genieten.  Zoals de kunstfilosoof prof. dr. Willem Elias (VUB) het zo mooi formuleerde: “Je kunt van kunst genieten zonder er iets van te begrijpen, net zoals je ook geen natuurkunde hoeft te kennen om de natuur mooi te vinden”.  Sylvère Declerck weet vormgeving en inhoud te verbinden tot sierlijke kunst.   Daarbij liet hij zich inspireren door de wilde ganzen, in het bijzonder door de Canadese ganzen in de Uitkerkse polder.  Slechts weinig vogels spreken zo tot de verbeelding als wilde ganzen.  De volkse benaming “vriesganzen” duidt er reeds op dat we ze in onze streken vooral in de winter waarnemen.  Het volksgeloof wil dat wanneer ze in de herfst massaal het luchtruim opfleuren met hun gekende V-formaties, dit een voorbode is van een strenge winter.  Hun jaarlijkse terugkeer in de polders rond Damme heeft te maken met het ontvluchten van de barre weersomstandigheden rond de poolcirkel, waar hun broedgebieden zich bevinden.  Tijdens hun jaarlijkse trektochten leggen ze duizenden kilometers af.  En toch vinden ze op het einde van de reis feilloos hun pleisterplaats in onze contreien of het vorig jaar gebruikte nest in de verre toendra terug.  Als fervente vegetariërs “snakken” zij het gras, zoals de Nederlandse dichteres Anne Kempe (Middelburg, Ned.) hun grazen omschrijft.  In onze Oostkustpolders komen vooral duizenden kolganzen en de kleine rietgans (die groter is dan de kolgans !) voor.  De Sylver Birds (genoemd naar hun ontwerper Sylvère en bijgevolg niet naar silver/zilveren vogels; het zijn de geesteskinderen van de kunstenaar) sluiten aan bij deze bekende overwinteraars maar vormen een eigen creatie, een eigen uniek concept.

De ontwikkeling van deze vlucht begon in de tuin van het Guido Gezellemuseum in Brugge, waar de twaalf prototypes de plaats trouw, zo eigen aan broedvogels, alle eer aan deden.

Een ongestoorde habitat in harmonie met de omgeving.

475

De Sylver Bird: metafoor en uitstraling

Het mega-kunstproject van de Sylver Birds nam zijn vliegende start, dank zij de medewerking van de Stad Brugge, op de Brugse Vesten, de mooie groene omwalling. De eerste honderd vogels streken neer op de Kazernevest en werden daarna, processiegewijs, overgebracht naar het Koning Albertpark vlak bij het concertgebouw.  Die vreedzame stoet van neerstrijken en opstijgen kon men volgen op Focus-tv.  De utopie werd werkelijkheid: events not seen on a TV-screen do not exist !  De optocht had iets van een happening en tevens werden alle mogelijkheden goed uitgetest: de zwerm vogels markeerde het landschap en iedereen sprong van de fiets (in New York is dat onmogelijk) om het schouwspel van dichtbij aan een onderzoek te onderwerpen.  Kunst die nieuwsgierig maakt, kunst die de wereld tracht te veranderen met zijn boodschap voor meer verdraagzaamheid. De hype was gecreëerd; iedereen kwam aanzetten met suggesties voor andere locaties, alsof de kunstenaar dat zelf niet had voorzien in zijn langetermijnvisie !  De honderd vogels zouden zich immers vermenigvuldigen naar vijfhonderd met een opbouw naar duizend.  Wel werd een rustpauze ingelast om de eerste honderd harde werkers een veilig onderkomen te brengen bij adoptie-ouders.  Zij komen niet meer in aanmerking om hun tocht verder te zetten.

Het mega-kunstproject komt nu in een volgende fase.  Met de medewerking van de NMBS (Belgische Spoorwegen) moet het mogelijk zijn om langs het spoorwegtraject Brugge-Brussel, heen en terug, de reizigers te laten meegenieten van de opstelling, langs weerszijden in het veld, van telkens een kolonie van vijfhonderd Sylver Birds. Het is een koud kunstje om duizend vogels met fotoshopping virtueel een baan om de aarde te laten maken (ook dat is conceptuele computerkunst !), maar het is zoveel interessanter voor alle betrokkenen om ze echt te zien staan en er dan pas over te lezen. Het kunstproject leent zich trouwens uitstekend tot het verspreid opstellen, omwille van de flexibele presentatiemogelijkheden van deze artistieke vogels.  Het grootste effect zal men echter wel verkrijgen door de grootschalige aanpak: duizend vogels in scheervlucht die de toeschouwer verrassen en een shockeffect teweeg brengen.  Het kunstwerk spreekt voor zichzelf.

Sylvère Declerck is sinds jaar en dag bekend als kunstschilder maar is evenzeer bekend als gewezen burgemeester van Blankenberge.  Zijn artistieke kwaliteiten staan daar compleet los van en een volledig overzicht van zijn kunstenaarsloopbaan treft men aan in de aan hem gewijde kunstmonografie (1998) geschreven door Johan Debruyne, Jaak Fontier en Elie Balduck en de nieuwe publicatie die Willy Dezutter schreef in 2009.  Zelf ging hij wel op zoek naar de relatie kunst en politiek.  In 2006 verscheen immers zijn ophefmakend boek “Een kunstenaar in de politiek”, een psychologisch portret van de lokale politiek.  Naast de schilderkunst, van expressionisme naar constructivisme, maakte hij een opgemerkte passage in 2002 (Brugge Culturele Hoofdstad van Europa) met zijn “Vensterwerken” in de Molenmeers.  De vogelsculpturen vormen daarvan de logische uitloper.  Was het eerste een integratie met de architectuur dan gaat het nu over integratie in het natuurlandschap, zowel in de binnenstad als de weidse vlakte.  De Amerikaanse beeldend kunstenaar Christo (°1935), van Bulgaarse afkomst maar werkend vanuit de Verenigde Staten, verwierf samen met zijn vrouw Jeanne-Claude (1935-2009) bekendheid met zijn landschapskunstwerken en met het inpakken van bekende gebouwen.  De financiering gebeurde door de verkoop van tekeningen, voorontwerpen en foto’s van de gerealiseerde kunstwerken.  Onlangs was het echtpaar in Knokke-Heist om die afgeleide producten aan de man en de vrouw te brengen.  Geen profeet is in eigen land geëerd.

Brugge liet ons in 2005 en 2006 verbazen door Spencer Tunick (° 1967), eveneens een Amerikaans beeldend kunstenaar en fotograaf, die vooral bekendheid verwierf met zijn installaties met grote aantallen naakte mensen.  Volgens kenners is dat tentoongestelde werkelijkheid maar geen kunst.  Men kan dat vergelijken met het schikken van bloemen in een vaas.

Sylvère Declerck heeft vooral oog voor de blijvende kwaliteit; de schoonheid primeert en is geen afvalproduct.  Hij bewijst dat de Belgen goede kunstenaars zijn.  Hij is daarenboven een menslievend kunstenaar die met dit project gaat voor de slogan: vrijheid, gelijkwaardigheid en solidariteit.  Met het propageren van meer gelijkheid en gelijkberechtiging in de wereld bereikt hij het kosmopolitische niveau dat hem in staat moet stellen om verder te vliegen dan de landsgrenzen.  Het zou van euvele moed getuigen om hier al te veel suggesties te doen maar een vriendschapsverdrag met de Canadese ganzen behoort tot de mogelijkheden.

Ook zijn Sylver Birds krijgen een gelijke behandeling.  Zijn concept heeft oog voor mens en dier en ecologie.  Eindelijk nog eens een totaalproject met diepgang.

Willy Dezutter, ere-conservator Stedelijke Musea Brugge

167

Les Sylver Birds devinrent littéralement les “Oiseaux de Sylvère” mais comme création artistique unique: seuls de leur espèce et aussi uniques en leur image totale. Ce ‘projet d’oiseaux artistiques” était prêt à quitter le nid.

Willy Dezutter, conservateur honoraire aux Musées Communaux de Bruges

180

Die Sylver Birds wurden buchstäblich die “Vögel von Sylvère” als einzigartige künstlerische Kreation: einzigartig als Art sowie als Gesamtbild.  Dieses “Vogelkunstprojekt” konnte das Nest verlassen.

The Sylver Bird literally became “Sylvère’s birds”, but this as a unique artistic creation: unique in its kind an equally unique in overview. This “Birdart-project” could leave the nest.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Kunstenaar Sylvère Declerck, atelier: Molenmeers 66, B-8000 Brugge. 

De Speelmanskapel

Speelmanskapel

De Speelmanskapel – de Sleutelbrug –  brouwerij “De Sleutels”

Sinds 1987 is de voormalige Speelmanskapel, gelegen aan de Sleutelbrug in de Beenhouwersstraat 1 te Brugge, het “Vrijzinnig Huis”.

In de algemene vergadering van 4 december 2003 werd beslist om het Vrijzinnig Laïciserend Centrum Brugge vzw (V.L.C.) om te vormen tot Vrijzinnig Centrum Brugge vzw.  Het woord “laïciserend” klinkt niet erg modern, maar was voor insiders wel zeer duidelijk: het verwijst naar het Franse begrip “laïcité”, d.w.z. het streven naar een lekenstaat door strikte toepassing van de scheiding van kerk en staat.  Dit wordt nagestreefd in open dialoog.

In navolging van de andere Vrijzinnige Centra werd op zoek gegaan naar een passende naam voor het ontmoetingscentrum, dat ook zijn naam zou lenen aan het kwartaaltijdschrift.

In een open raad van bestuur werd op 17 mei 2004 gekozen voor de naam “Sleutelbrug”, een naam die de brug symboliseert tussen de vrijzinnigen onderling, maar ook de openheid naar andere gezindten.  Het Vrijzinnig Centrum “De Sleutelbrug” omvat de Speelmanskapel (tentoonstellingsruimte en vergaderruimte) en de administratie op het adres Beenhouwersstraat 3.  Op 22 september 2012 vierde men het 25-jarig bestaan op die locatie.

De Sleutelbrug

Bij ministerieel besluit van 28 maart 2002 werden er elf bruggen als monument beschermd.  Al die oorspronkelijk houten bruggen bevinden zich op de zogenaamde binnenreien van Brugge, dat is de ring van grachten die vanaf 1127-1128 de eerste omwalling van de stad vormde.  Deze omwalling telde zeven stadspoorten met bijbehorende bruggen.  Door de stedelijke expansie in de 12de en 13de eeuw ontstonden er stadswijken buiten de eerste omwalling en om de nieuwe wijken te verbinden met de oude stad bouwde men nieuwe bruggen.  De Speelmansrei behoorde als defensieve waterloop tot het tracé van de eerste omwalling.  De Sleutelbrug is een drieledige boogbrug uit de 14de eeuw van natuursteen en baksteen.  Behalve de Sleutelbrug zijn er nog een aantal andere bruggen die de Speelmansrei overspannen, nl. de Ezelbrug aan de toenmalige Ezelpoort of Sint-Jacobspoort en de Vlamingbrug aan de gelijknamige en verdwenen Vlamingpoort.  Zeer bekend is uiteraard de Leeuwbrug.  Nadat de houten Leeuwbrug in 1627 in steen herbouwd was, plaatste men in 1629 twee leeuwenbeeldjes op de borstweringen.

De Sleutelbrug, met inbegrip van de eveneens beschermde trap, is gelegen aan de Beenhouwersstraat, Speelmansrei, Wulfhagestraat.  De oudste vermelding gaat terug tot 1285 (als Dudzelebrug) en in zijn huidige toestand dateert dit monument uit 1331.

Brouwerij “De Sleutels”

Deze brouwerij gaat ver terug in de geschiedenis.  In de lijst van de 54 Brugse brouwerijen uit 1441 wordt ze als brouwerij “In de Slotel” vermeld.  Bij de telling der Grootbierbrouwerijen in 1673 wordt ze gerekend tot de grootste van de stad en “De Sloter” genoemd.  De Sleutelbrug ontleent zijn naam aan die brouwerij, die zou blijven bestaan tot in 1949.

Op het eind van de 18de eeuw komt de brouwerij in handen van Charles (Karel) van Severen (1755-1823), later overgenomen door zijn zoon Charles (Karel-Jan) Van Severen (1801-1842).  In 1856 wordt de brouwerij overgenomen door Frans Verlinde die in 1879 zou huwen met de brouwersdochter Marie Cauwe (1853-1929), die later als weduwe het bedrijf zal blijven leiden.  De brasserie “Les Clefs” komt in handen van de zoon van Stanislas Verlinde (1882-1952) en zijn echtgenote Bertha De Clercq (1886-1942).  De brouwactiviteiten vielen stil in 1949. Volgens de 19de-eeuwse bevolkingsboeken was de brouwerij gelegen op het adres D4/1 dat is Wulfhagestraat 37.  Door haar ligging op de hoek van de Wulfhagestraat met de Sleutelbrug en de Speelmansrei werd een gedeelte van de vroegere stadsversterkingen door de brouwerij ingepalmd.  Tussen 1950 en 1960 werd de brouwerij en de mouttoren gesloopt maar helaas ook de halfronde versterkingstoren aan de zijgevel, die nota bene behoorde tot de eerste versterkingsgordel langs de Speelmansrei.  Het zou niet de laatste stedenbouwkundige blunder zijn waarbij geen rekening gehouden werd met archeologische restanten en de context of natuurlijke samenhang.

Thans staat op die site, Wulfhagestraat 43, het hotel Azalea.

De Speelmanskapel

 

De Speelmanskapel, Beenhouwersstraat 1, is beschermd monument (M.B. 9 juni 1998).  Het is de voormalige kapel van het gilde der Brugse speellieden.  De speellieden of speelmannen worden als gilde voor het eerst vernoemd in 1292 en werden opgeheven in 1795.  Ze hadden het monopolie om huwelijken en feesten op te luisteren.  Voor hun rol als muzikanten verwijzen we naar het boek van Pieter Andriessen (1943-2005), Die van Muziken gheerne horen. Muziek in Brugge 1200-1800. Brugge, 2002.

De kapel werd in 1421 opgetrokken aan het begin van de Beenhouwersstraat en gaf later haar naam aan de Speelmansrei die oorspronkelijk Poortgracht noemde.  Deze eenvoudige gotische kapel op rechthoekig grondplan wordt verlicht door vier spitsboogramen.  Op de achterwand was er een, thans verdwenen, fresco met de afbeelding van een Volto Santo of Heilige Gelaat.  Dit was een zogezegde afbeelding van het “echte gelaat van Christus”.  Dit gaat terug op een legende van Nicodemus die een crucifix uit cederhout sneed afkomstig uit Libanon.

De stad Brugge kocht in 1961 het zwaar vervallen gebouw aan en restaureerde het in 1968-1969.  Het originele balkwerk met spitstongewelf werd opnieuw samengesteld.  Twee balken op kraagstukken van gesculpteerde speellieden, bleven bewaard.  Het werd een historiserende restauratie bij gebrek aan voldoende bronnenmateriaal.  In 1421 was er in de aanbestedingstekst wel nog sprake van de Wulfaertsbrug, de latere Sleutelbrug.  Het is trouwens het vermelden waard dat de naam Beenhouwersstraat pas vanaf 1299 in zwang kwam.  Aanvankelijk sprak men over “Buiten Wulfhage”.

Willy Dezutter