In Knack (2018, 2) schreef kerkjurist en mediafiguur Rik Torfs een essay over “Zijn religies sterker dan ideologieën ?” Hij heeft het daarin over de stille kracht van godsdiensten. Hij stelt god buiten de logica en roemt de ruimte die religie laat voor het mysterie.
Waar hij aan voorbij gaat is het Gods mysterie van Sutherland Springs. Op 5 november 2017 schoot de ex-militair Devin Kelley 26 kerkgangers dood in de “First Baptist Church” van Sutherland Springs in Texas. Die kerkbezoekers werden lukraak doodgeschoten. Natuurlijk was de dader zwaar gestoord. Voor de overlevenden gaat alles gewoon verder. Het kerkgebouwtje stroomt vol met dorpelingen en dominee Frank Pomeroy plaatst alles in zijn juiste perspectief: het behoort bij het lijden van christenen, er zijn immers al vele christenen geweest die gestorven zijn voor het geloof. De journalist Michael Persson tekende de reacties op van de nabestaanden (Zeno/De Morgen, 30.12.2017) die het doodleuk beschouwden als een gevecht van God met Satan. Het lichaam van Christus werd aangevallen maar dat zorgde voor een revival onder christenen. Satan fungeerde als katalysator voor god en daarmee heeft deze tragedie ook een goede kant. Een overlevende worstelt dan weer met grote schuldgevoelens want hij weet niet welke bedoeling god met hem heeft. Voor de gestorven kinderen valt het uiteindelijk ook wel mee. Die hebben wellicht even pijn geleden maar de beloning is groot want ze zijn nu immers in de hemel. Ik zou zeggen: groot en klein, waar wachten wij nog op ? Alles wordt toegeschreven aan de goddelijke voorzienigheid: de één moest sterven, de ander overleefde. Wanneer god iemand laat sterven, heeft hij daar een bedoeling mee. Dat is gods mysterie. Uiteindelijk kon iemand de dader neerschieten. Die was dan weer een werktuig in gods handen. Zelf zegt hij daarover: “Kennelijk vond God het genoeg. God kan het kwaad niet tegenhouden maar hij kan ingrijpen. Hij had overlevenden nodig om het verhaal te vertellen”.
Het gaat hier natuurlijk over de god van de evangelische kerk in Amerika die ook wel eens iemand durft te genezen tijdens een healing. De extatische dominee is dan de bemiddelaar en Jezus doet het echte werk. De god van de katholieken is de jongste decennia heel wat bedaarder geworden. Zelfs de wonderen uit het Nieuwe Testament worden door katholieke theologen niet meer als dusdanig erkend. Er genezen nu nog altijd in bepaalde bedevaartsoorden personen van een psychosomatische ziekte maar verloren ledematen groeien niet terug aan.
Rik Torfs wenst graag het mystieke te benadrukken gevolgd door zijn typisch monkellachje. Hij hanteert in godsdienstzaken graag de ironie. Hij weet wel waarom; als “Bekende Vlaming” kan hij het zich niet permitteren om als idioot beschouwd te worden. Hij spiegelt daardoor de mensen iets voor dat onbereikbaar is voor iedereen die niet over de voor hem noodzakelijk geachte genade beschikt. Bestrijd de irrationaliteit en voorkom daarmee godsdienstwaanzin. Dat is beter voor de geestelijke hygiëne en voorkomt jihadistische aanslagen bij diegenen die god gelijkstellen aan Allah . Ook die gaan rechtstreeks naar het paradijs.
Willy Dezutter