Tag Archives: godsdienstwaanzin

Godsdienstwaanzin bij de inauguratie van president Donald Trump op 20 januari 2025

Bij de eedaflegging van Donald Trump als president van de Verenigde Staten op 20 januari 2025 waren er maar liefst zes geestelijken die een rol vervulden: twee rooms-katholieke geestelijken, twee protestantse predikanten, een rabbijn en een imam.

Een eerste invocatie (plechtige aanroeping van god) werd uitgesproken door kardinaal Timothy Dolan, de aartsbisschop van New York. Hij deed dat samen met dominee Franklin Graham, hoofd van de Billy Graham Evangelistic Association. Voor Billy Graham (7 november 1918 – 21 februari 2018) is zijn god zeer genadig geweest, hij werd 99 jaar oud. Deze predikant en evangelist beschouwde de Bijbel als het onfeilbare woord van god. Hij werd vooral bekend als tv-evangelist en als exponent van de christelijke zending. Hij voerde een echte “kruistocht”. Hij werd een pastorale steunpilaar voor tal van presidenten o.m. Carter, Reagan, Clinton en Bush sr. en Bush jr.

De zegening werd verricht door vier personen: rabbijn Ari Berman, president van de joodse Yeshiva University in Manhattan, New York; Berman is ook de leider van een rechts-zionistische geloofsgemeenschap in New York. En verder imam Husham Al–Hussainy van het Karbalaa Islamic Center in Dearborn (Michigan), pastor Lorenzo Sewell van de 180 Church in Detroit en Frank Mann, priester van het rooms-katholiek bisdom Brooklyn in New York.

Vooral de Afro-Amerikaan Lorenzo Sewell viel op. Hij presenteerde, als een echte stand-upcomedian een slechte pastiche van de beroemde “I have a dream speech” van Martin Luther King, maar dan fel in overdrive. Hij hoopt wellicht om nu wereldberoemd te worden. Om daar zeker van te zijn vroeg hij zijn toehoorders (die al een beetje in trance waren) om luid te applaudisseren. Het is ook hij die beklemtoonde dat god zelf Donald Trump had beschermd en uitverkoren om president te worden. Dat stond Trump wel aan, de rol van een Messias ligt hem wel. Even dachten we dat Jezus Christus, met een verheerlijkt lichaam, in hoogst eigen persoon zou verschijnen in het Capitool. Dat zou, in een tijd dat iedereen kan fotograferen met zijn iPhone, ronduit spectaculair geweest zijn. Het had ook de aanleiding kunnen zijn tot massale bekeringen.

De eedaflegging van Donald Trump op 20 januari 2025 maar zonder de linkerhand op de bijbel.

Trump identificeert zichzelf als een non-confessionele christen en zijn vice-president J.D. Vance, van streng protestantse huize,  liet zich in 2019 bekeren tot het katholicisme. Zijn vrouw, van Indiase afkomst, is hindoe. Tijdens de inauguratie vergat Donald Trump  bij de eedaflegging om zijn linkerhand op de Bijbel te leggen. Daar kan een stressfactor in meegespeeld hebben. De god van Trump is onduidelijk gedefinieerd maar de afgod Mammon is nooit veraf. De Mammon is een christelijk symbool voor “het beheerst worden door geld”. Mammon komt van het Aramese woord mammona, dat geld, eigendom, winst of rijkdom betekent. Daarbij gold dat die rijkdom als een god vereerd werd. Het woord Mammon komt vier keer in de Bijbel voor. De bekendste frase is te vinden in het evangelie van Matteüs 6:24 Niemand kan twee heren dienen; want of hij zal den enen haten en den anderen liefhebben, of hij zal den enen aanhangen en den anderen verachten; gij kunt niet God dienen en den Mammon”.

Wegens de vrieskou vond de ceremonie plaats in de rotunda, de grote centrale hal van het Capitool. De eedaflegging werd vooraf gegaan door een inauguratiedienst in de St. John’s Episcopal Church in het centrum van Washington. De Episcopaalse Kerk is een gematigd protestantse anglicaans-christelijke kerk in de V.S. In dat kerkgenootschap kunnen ook vrouwen priester en bisschop worden.

Op 21 januari 2025 woonden de families Trump en Vance ook nog eens een dankdienst bij in de National Cathedral van Washington. Er kwam maar geen einde aan die religieuze overkill. Dit eindigde voor Trump wel in een anticlimax. Daar werd de dienst geleid door Mariann Edgar Budde, bisschop van het episcopaalse bisdom Washington. In haar preek richtte ze zich rechtstreeks tot de nieuwe president en riep hem op om “barmhartigheid te tonen jegens mensen in ons land die nu bang zijn”. Ze noemde daarbij specifiek de LGBTQ-gemeenschap (lesbiennes, gay of homoseksuelen, biseksuelen, transgenders), immigranten, kinderen en vluchtelingen. Hij had immers nog maar net per presidentieel decreet de grens met Mexico op slot gedaan met tot gevolg vreselijke taferelen van radeloze vrouwen en kinderen. Trump was niet te spreken over dat beroep op zijn geweten en eist dat de kritische bisschop excuses aanbiedt. Hij sprak achteraf ook over een “linkse bisschop”. Zij was voor hem duidelijk “van de verkeerde kant”.

De goddelijke tussenkomst

Al die gebeden vallen in het niet met wat de presidentskandidaat Trump overkwam op 13 juli 2024 tijdens een campagnebijeenkomst toen hij stond te speechen op een podium. Een kogel schampte het rechter oor, maar verder werd hij niet gewond. Bij deze mislukte moordaanslag in Butler (Pennsylvania) kwam een toeschouwer om het leven; de sluipschutter werd meteen doodgeschoten door agenten van de geheime dienst.

In zijn eerste speech na de moordaanslag zei Trump: “Ik had god aan mijn zijde”. Maar in zijn inauguratiespeech op 20 januari 2025 was hij nog duidelijker: god had voorkomen dat hij werd vermoord, hij werd door god uitverkoren om voor de tweede maal president te worden. Die god van de Amerikaanse christenen is wel zeer selectief, hij redde Donald Trump maar een onschuldige toeschouwer die gedood werd heeft diezelfde god niet beschermd ! Hij vond het ook niet nodig om te verhinderen dat de sluipschutter de trekker zou overhalen. Dezelfde almachtige god die ook de ovens in Auschwitz niet heeft stilgelegd. We kennen die mooie verhaaltjes ook uit andere recente situaties. Wanneer er honderd asielzoekers, in hun gammele boot, verdrinken op zee maar één wordt er gered, dan zal die verklaren dat god hem heeft gered. Meestal is de redder Allah, maar niet de verzonnen  god van de witte mensen. God veroordeelt er negenennegentig tot de verdrinkingsdood maar laat er één overleven. Helaas zijn die Amerikaanse fundamentalistische christenen niet voor rede vatbaar.

De Britse filosoof Bertrand Russell schreef ooit dat religie “een restant is van de kindertijd van onze intelligentie”. Er is intellectuele luiheid bij de gelovigen dus is de kans groot dat het christelijk geloof, vroeg of eerder laat, zal geëxporteerd worden naar … de planeet Mars. Ook daar zal het kruis geplant worden. De natte droom van Donald Trump en zijn kompaan Elon Musk. Die planeet is wel onbewoond zodat er geen genocide kan plaatsvinden op de oorspronkelijke bewoners. Er zijn daar geen indianen die kunnen verjaagd worden.

Al sinds het Eerste Amendement in 1791 van de Amerikaanse Grondwet werden godsdienstvrijheid en de scheiding van kerk en staat gegarandeerd. Het is allemaal anders verlopen vooral door de Koude oorlog na W.O. II. De godsdienst maakte zich meester over de politiek als wapen tegen het goddeloze communisme. In de Amerikaanse gemeenschap spelen geloof en kerk een grote rol. Het behoren tot een kerkgenootschap is bijna een levensverzekering wegens de zwak ontwikkelde openbare sociale voorzieningen. Charismatische predikers twijfelen nooit aan de almacht van god, het is voor hen een job als een ander. Zingende en dansende gelovigen zijn een businessmodel. Wanneer je bekend bent met de levenswandel van de Amerikaanse elite besef je onmiddellijk dat het niet gaat om een vroom volk maar enkel om een soort samenbindende mythen.

Willy Dezutter      

Gods mysterie in Sutherland Springs

In Knack (2018, 2) schreef kerkjurist en mediafiguur Rik Torfs een essay over “Zijn religies sterker dan ideologieën ?”  Hij heeft het daarin over de stille kracht van godsdiensten.  Hij stelt god buiten de logica en roemt de ruimte die religie laat voor het mysterie.

Waar hij aan voorbij gaat is het Gods mysterie van Sutherland Springs.  Op 5 november 2017 schoot de ex-militair Devin Kelley 26 kerkgangers dood in de “First Baptist Church” van Sutherland Springs in Texas.  Die kerkbezoekers werden lukraak doodgeschoten.  Natuurlijk was de dader zwaar gestoord.  Voor de overlevenden gaat alles gewoon verder.  Het kerkgebouwtje stroomt vol met dorpelingen en dominee Frank Pomeroy plaatst alles in zijn juiste perspectief: het behoort bij het lijden van christenen, er zijn immers al vele christenen geweest die gestorven zijn voor het geloof.  De journalist Michael Persson tekende de reacties op van de nabestaanden (Zeno/De Morgen, 30.12.2017) die het doodleuk beschouwden als een gevecht van God met Satan.  Het lichaam van Christus werd aangevallen maar dat zorgde voor een revival onder christenen.  Satan fungeerde als katalysator voor god en daarmee heeft deze tragedie ook een goede kant.  Een overlevende worstelt dan weer met grote schuldgevoelens want hij weet niet welke bedoeling god met hem heeft.  Voor de gestorven kinderen valt het uiteindelijk ook wel mee.  Die hebben wellicht even pijn geleden maar de beloning is groot want ze zijn nu immers in de hemel.  Ik zou zeggen: groot en klein, waar wachten wij nog op ?  Alles wordt toegeschreven aan de goddelijke voorzienigheid: de één moest sterven, de ander overleefde. Wanneer god iemand laat sterven, heeft hij daar een bedoeling mee.  Dat is gods mysterie. Uiteindelijk kon iemand de dader neerschieten.  Die was dan weer een werktuig in gods handen.  Zelf zegt hij daarover: “Kennelijk vond God het genoeg. God kan het kwaad niet tegenhouden maar hij kan ingrijpen. Hij had overlevenden nodig om het verhaal te vertellen”.

Het gaat hier natuurlijk over de god van de evangelische kerk in Amerika die ook wel eens iemand durft te genezen tijdens een healing.  De extatische dominee is dan de bemiddelaar en Jezus doet het echte werk.  De god van de katholieken is de jongste decennia heel wat bedaarder geworden.  Zelfs de wonderen uit het Nieuwe Testament worden door katholieke theologen niet meer als dusdanig erkend.  Er genezen nu nog altijd in bepaalde bedevaartsoorden personen van een psychosomatische ziekte maar verloren ledematen groeien niet terug aan.

Rik Torfs wenst graag het mystieke te benadrukken gevolgd door zijn typisch monkellachje.  Hij hanteert in godsdienstzaken graag de ironie.  Hij weet wel waarom; als “Bekende Vlaming” kan hij het zich niet permitteren om als idioot beschouwd te worden.  Hij spiegelt daardoor de mensen iets voor dat onbereikbaar is voor iedereen die niet over de voor hem noodzakelijk geachte genade beschikt.  Bestrijd de irrationaliteit en voorkom daarmee godsdienstwaanzin.  Dat is beter voor de geestelijke hygiëne en voorkomt jihadistische aanslagen bij diegenen die god gelijkstellen aan Allah . Ook die gaan rechtstreeks naar het paradijs.

Willy Dezutter