Tag Archives: Donald Trump

Melania Trump en de betekenis van haar hoed

Het ontbrak de hoed van Melania Trump-Knauss (geb. Novo Mesto/Slovenië, 26 april 1970) aan een diadeem om een kroon te zijn. Als enig aanwezig hoofddeksel in het Capitool te Washington op 20 januari 2025, tussen het bloothoofdige kruim van het Amerikaanse volk, sprong de hoed in het oog.

Alle blikken werden op de First Lady gericht. Bij de eedaflegging – lees kroning – van Donald Trump (geb. Queens – New York), 14 juni 1946), haar echtgenoot, als 47ste President van de Verenigde Staten, werd er niets aan het toeval overgelaten. Ondanks de diepe vrieskou werden de genodigden, jong en oud, gewezen presidentsvrouw of niet, ontdaan van hun, soms peperdure hoofdbedekking.

Je ziet op de foto enkel blote hoofden. Één iemand mag een hoed dragen: Melania Trump. 
Foto uit Paris Match Belgique nr. 1221, van 23 tot 29 januari 2025 p. 37. 

Enkel Melania mocht haar hoed dragen en maakte hierbij een statement; zij is voortaan de koningin van de Verenigde Staten want haar man is zijne majesteit de koning. De modebewuste First Lady Jackie Kennedy (1929-1994) deed het haar al voor. 

Kaft van het boek van Merijn De Waal, uitgeverij Spectrum; titel: De koning van Amerika – Overleeft de republiek Trump ? – januari 2025.

Hoe een moderne democratie een koningshuis voortbrengt. Er is zelfs al opvolging in de persoon van de zoon van Melania en Donald Trump, die Barron William Trump (geb. New York, 20 maart 2006) is genoemd. Barron is een Duitse jongensnaam en betekent “nobele man”. Amerikanen zijn gefascineerd door Europese koningshuizen en hun geschiedenis.

Als uiterlijk teken van vorstelijke macht en rijkdom heeft de hoofdbedekking altijd al een prominente rol gespeeld. Een nemes is een soort hoofddoek die door de farao’s in het oude Egypte werd gedragen en waarmee ze hun goddelijkheid wilden tonen. Het dragen ervan was ook enkel voorbehouden aan farao’s. Een nemes werd getooid met de twee heraldische dieren van Opper-Egypte (de gier) en Neder-Egypte (de cobra).

Masker van farao Psusennes I met gestreepte nemes ( 21ste dynastie 1047-1001 v.o.t.)

Een hoofdtooi of hoed heeft in het verleden altijd al als doel gehad een bepaalde functie of stand in de maatschappij aan te duiden. Zo is het ook een symbool van vrijheid geweest. Slaven en lijfeigenen mochten geen hoeden dragen.

Rond 1200 van onze jaartelling duiken in onze gewesten de eerste hoedenmakers op, zowel voor dames als heren. In de 15de eeuw kwamen meer vermogende handelaars en ook meer hoedenmakers. Hoeden maken is een oud, precieus ambacht, een “métier à part”. Elk hoofd is verschillend en de stoffen als vilt, sisal, stro, stof of wol vragen allemaal een andere aanpak. In onze contreien in de middeleeuwen zag je aan de hoed of kap het beroep en de status van de persoon.

Het meest voorkomende hoofddeksel toen was de kaproen. De benaming komt van het Franse “chaperon” voor kap en was in de Romaanse tijd (1000-1200) al de meest voorkomende hoofdbedekking, vooral bij het volk. Vanaf de 14de eeuw begonnen ook rijkere mensen kaproenen te dragen, gemaakt van luxe stoffen. Vanaf begin 15de eeuw werd de kaproen vaak als een soort tulband over het hoofd gedrapeerd. Beroemde voorbeelden van kaproenen zijn:

Naar Rogier van der Weyden (?), kopie tweede helft 15de eeuw, Portret van Filips de Goede, Brugge, Stedelijke Musea, inv. GRO.0.203.I

De hoofdtooi van Filips de Goede is zijn voornaamste kenmerk als hertog van Bourgondië. De in luxueuze stof vervaardigde kaproen in het strenge hertogelijke hofkleur zwart met het juweel met de hangende parel.

Jan van Eyck, Portret van een man met rode tulband, waarschijnlijk zijn zelfportret, 1433. Collectie National Gallery, Londen, inv.nr. NG 222.

Deze uiterst verfijnd uitgevoerde “rode tulband”  is dus een over het hoofd gedrapeerde kaproen. 

Jan van Eyck, Portretten van Giovanni di Nicolao Arnolfini en zijn vrouw Constanza Trenta in hun woning in Brugge, 1434. Collectie National Gallery, Londen, inv.nr. NG 186.

Detail van de hoed van Giovanni di Nicolao Arnolfini. Deze zeer luxueus uitgevoerde hoed toont de status van de geportretteerde en zijn beroep als rijke textielhandelaar. Bovendien bracht Jan van Eyck diepte in zijn schilderijen door met kleurnuances afstand te suggereren: de zwarte hoed, geplaatst voor een met licht gevuld raam, bracht de figuur naar voor en schiep diepte in de ruimte. 

Tijden veranderen, gebruiken blijven. Melania Trump spiegelt zich, zeker door haar beroep als fotomodel, aan onze hedendaagse koninginnen van de Europese vorstenhuizen, ook aan onze koningin Mathilde. Bij officiële gelegenheden is er bij de Belgische vorstin steeds een bij de kledij passende hoed.

Parelgrijze hoed van ontwerpster Fabienne Delvigne voor koningin Mathilde ter gelegenheid van de herdenkingsmis voor de overleden leden van de koninklijke familie op 20 februari 2024 in Laken: een felucci, fedora in fluweel vilt, een tijdloze klassieker.

Het voorrecht van het wit

Het “privilège du blanc” is het recht om witte kleding en hoofddeksel te dragen tijdens een pontificale audiëntie. Dit levenslang recht is voorbehouden aan regerende vrouwelijke katholieke monarchen en aan katholieke echtgenotes van katholieke monarchen. Echtgenotes van presidenten en protestantse koninginnen worden geacht een zwarte japon met een zwarte mantilla of een sluier op het hoofd te dragen.

Koningin Mathilde van België in het wit en koningin Maxima van Nederland in het zwart bij hun pausbezoek.

De hoeden van koningin Beatrix van Nederland zijn legendarisch.

Koningin Beatrix opent de tentoonstelling in 2017, “Chapeaux” genaamd, in het Paleis Het Loo in Apeldoorn, Nederland. 
Curator van “Making of chapeaux”  was Trudie Rosa de Carvalho.

In 33 jaar droeg koningin Beatrix honderden hoeden. Daarvan werden er in 2017 meer dan 100 tentoongesteld, gedragen bij officiële gelegenheden of privé. In de meeste hoeden van oud-koningin Beatrix zit een opwaartse lijn, zodat iedereen haar gezicht goed kon zien. Een uitzondering hierop is de hoed die ze droeg tijdens de begrafenis van haar prins-gemaal Claus. Toen ging de rand naar beneden. De camera kon dus niet direct in haar gezicht blikken, waardoor ze wat privacy had. Een goed zittende hoed laat dus altijd de ogen zien. Er wordt immers verwacht dat er communicatie is tussen het publiek en de koningin. Dat is de uiterst belangrijke magie van oogsignalen.

De ogen zijn instrumenten bedoeld om anderen met je te verbinden. Het zijn krachtige poorten om je toegankelijkheid te tonen. Je ogen afsluiten zoals hier bij Melania en haar diep zittende hoed straalt afstandelijkheid en zelfs desinteresse uit. Dit kan toch niet de bedoeling zijn geweest ?  “Bijna was er geen hoed” vertelt Eric Javits, Melania haar Amerikaanse ontwerper, aan Vanity Fair, een Amerikaans maandelijks tijdschrift over populaire cultuur, mode en actualiteit. “Bij levering en laatste pasbeurt in New York raakte de hoedendoos nat en geplet. De hoed erin was onherstelbaar verloren. Het werd een race tegen de klok”. De ontwerper liet de hoed opnieuw maken in vier dagen. Het lijkt er op dat de “entrée”, het binnenste deel van de hoed waar het hoofd in past, te groot was, want elk hoofd is verschillend.

De hoed van Melania zakte door een te grote “entrée” te diep over haar hoofd en verborg haar ogen. 
Mede daardoor kon de kus van haar echtgenoot haar wang niet bereiken en werd het een luchtkus. 

Wat Melania wilde betekenen voor haar man en de Amerikanen toonde ze met het dragen van haar hoed. Door de eeuwen heen lieten vrouwen daardoor zien dat ze onder het gezag stonden van god en van de man. Aanvankelijk deden vrouwen dat met hoofddoeken. In de 19de eeuw begonnen vrouwen van de hogere klasse met het dragen van modieuze hoeden. Aan het einde van de 19de eeuw was het “en vogue” om een hoed met een opgezette vogel te dragen. Om hieraan te voldoen werden er elk jaar vijf miljoen vogels gedood !

Detail uit [textielliefde.com] van Jan ter Heide van 18 november 2024 over de hoeden op de schilderijen van James Ensor. 

De kledij van Melania bij de eedaflegging had een bijna militaire uitstraling. De ontwerper Eric Javits koos voor marineblauw voor hoed, mantel en rok. De blouse was ivoorkleurig en dit kwam terug in de “cockade”, het lint op de hoed. Het type hoed houdt het midden tussen de “capotain”, een puriteins model en de “matelot”, een bootshoedmodel. De kleur marineblauw brengt vrede en rust en is trouw en loyaal. Aan Donald Trump en de Amerikanen laat dit blauw weten te kunnen luisteren en raad geven, diplomatisch te zijn, integer en oprecht. Het te veel van dit goede maakt van Melania echter een ijskoningin. En… Donald Trump, die staat niet stil bij zoveel textielliefde. De bioloog Vazrick Nazari noemde een door hem ontdekte nachtvlinder met opvallende hoofdtooi, de Neopalpa donaldtrumpi, naar Donald Trump.

De gelijkenis van de hoofdtooi van de nachtvlinder en de haartooi van Donald Trump is frappant. De Canadese wetenschapper wil hiermee de nieuwe president bekoren de eco-systemen te bewaren . 

Francine Huys

Godsdienstwaanzin bij de inauguratie van president Donald Trump op 20 januari 2025

Bij de eedaflegging van Donald Trump als president van de Verenigde Staten op 20 januari 2025 waren er maar liefst zes geestelijken die een rol vervulden: twee rooms-katholieke geestelijken, twee protestantse predikanten, een rabbijn en een imam.

Een eerste invocatie (plechtige aanroeping van god) werd uitgesproken door kardinaal Timothy Dolan, de aartsbisschop van New York. Hij deed dat samen met dominee Franklin Graham, hoofd van de Billy Graham Evangelistic Association. Voor Billy Graham (7 november 1918 – 21 februari 2018) is zijn god zeer genadig geweest, hij werd 99 jaar oud. Deze predikant en evangelist beschouwde de Bijbel als het onfeilbare woord van god. Hij werd vooral bekend als tv-evangelist en als exponent van de christelijke zending. Hij voerde een echte “kruistocht”. Hij werd een pastorale steunpilaar voor tal van presidenten o.m. Carter, Reagan, Clinton en Bush sr. en Bush jr.

De zegening werd verricht door vier personen: rabbijn Ari Berman, president van de joodse Yeshiva University in Manhattan, New York; Berman is ook de leider van een rechts-zionistische geloofsgemeenschap in New York. En verder imam Husham Al–Hussainy van het Karbalaa Islamic Center in Dearborn (Michigan), pastor Lorenzo Sewell van de 180 Church in Detroit en Frank Mann, priester van het rooms-katholiek bisdom Brooklyn in New York.

Vooral de Afro-Amerikaan Lorenzo Sewell viel op. Hij presenteerde, als een echte stand-upcomedian een slechte pastiche van de beroemde “I have a dream speech” van Martin Luther King, maar dan fel in overdrive. Hij hoopt wellicht om nu wereldberoemd te worden. Om daar zeker van te zijn vroeg hij zijn toehoorders (die al een beetje in trance waren) om luid te applaudisseren. Het is ook hij die beklemtoonde dat god zelf Donald Trump had beschermd en uitverkoren om president te worden. Dat stond Trump wel aan, de rol van een Messias ligt hem wel. Even dachten we dat Jezus Christus, met een verheerlijkt lichaam, in hoogst eigen persoon zou verschijnen in het Capitool. Dat zou, in een tijd dat iedereen kan fotograferen met zijn iPhone, ronduit spectaculair geweest zijn. Het had ook de aanleiding kunnen zijn tot massale bekeringen.

De eedaflegging van Donald Trump op 20 januari 2025 maar zonder de linkerhand op de bijbel.

Trump identificeert zichzelf als een non-confessionele christen en zijn vice-president J.D. Vance, van streng protestantse huize,  liet zich in 2019 bekeren tot het katholicisme. Zijn vrouw, van Indiase afkomst, is hindoe. Tijdens de inauguratie vergat Donald Trump  bij de eedaflegging om zijn linkerhand op de Bijbel te leggen. Daar kan een stressfactor in meegespeeld hebben. De god van Trump is onduidelijk gedefinieerd maar de afgod Mammon is nooit veraf. De Mammon is een christelijk symbool voor “het beheerst worden door geld”. Mammon komt van het Aramese woord mammona, dat geld, eigendom, winst of rijkdom betekent. Daarbij gold dat die rijkdom als een god vereerd werd. Het woord Mammon komt vier keer in de Bijbel voor. De bekendste frase is te vinden in het evangelie van Matteüs 6:24 Niemand kan twee heren dienen; want of hij zal den enen haten en den anderen liefhebben, of hij zal den enen aanhangen en den anderen verachten; gij kunt niet God dienen en den Mammon”.

Wegens de vrieskou vond de ceremonie plaats in de rotunda, de grote centrale hal van het Capitool. De eedaflegging werd vooraf gegaan door een inauguratiedienst in de St. John’s Episcopal Church in het centrum van Washington. De Episcopaalse Kerk is een gematigd protestantse anglicaans-christelijke kerk in de V.S. In dat kerkgenootschap kunnen ook vrouwen priester en bisschop worden.

Op 21 januari 2025 woonden de families Trump en Vance ook nog eens een dankdienst bij in de National Cathedral van Washington. Er kwam maar geen einde aan die religieuze overkill. Dit eindigde voor Trump wel in een anticlimax. Daar werd de dienst geleid door Mariann Edgar Budde, bisschop van het episcopaalse bisdom Washington. In haar preek richtte ze zich rechtstreeks tot de nieuwe president en riep hem op om “barmhartigheid te tonen jegens mensen in ons land die nu bang zijn”. Ze noemde daarbij specifiek de LGBTQ-gemeenschap (lesbiennes, gay of homoseksuelen, biseksuelen, transgenders), immigranten, kinderen en vluchtelingen. Hij had immers nog maar net per presidentieel decreet de grens met Mexico op slot gedaan met tot gevolg vreselijke taferelen van radeloze vrouwen en kinderen. Trump was niet te spreken over dat beroep op zijn geweten en eist dat de kritische bisschop excuses aanbiedt. Hij sprak achteraf ook over een “linkse bisschop”. Zij was voor hem duidelijk “van de verkeerde kant”.

De goddelijke tussenkomst

Al die gebeden vallen in het niet met wat de presidentskandidaat Trump overkwam op 13 juli 2024 tijdens een campagnebijeenkomst toen hij stond te speechen op een podium. Een kogel schampte het rechter oor, maar verder werd hij niet gewond. Bij deze mislukte moordaanslag in Butler (Pennsylvania) kwam een toeschouwer om het leven; de sluipschutter werd meteen doodgeschoten door agenten van de geheime dienst.

In zijn eerste speech na de moordaanslag zei Trump: “Ik had god aan mijn zijde”. Maar in zijn inauguratiespeech op 20 januari 2025 was hij nog duidelijker: god had voorkomen dat hij werd vermoord, hij werd door god uitverkoren om voor de tweede maal president te worden. Die god van de Amerikaanse christenen is wel zeer selectief, hij redde Donald Trump maar een onschuldige toeschouwer die gedood werd heeft diezelfde god niet beschermd ! Hij vond het ook niet nodig om te verhinderen dat de sluipschutter de trekker zou overhalen. Dezelfde almachtige god die ook de ovens in Auschwitz niet heeft stilgelegd. We kennen die mooie verhaaltjes ook uit andere recente situaties. Wanneer er honderd asielzoekers, in hun gammele boot, verdrinken op zee maar één wordt er gered, dan zal die verklaren dat god hem heeft gered. Meestal is de redder Allah, maar niet de verzonnen  god van de witte mensen. God veroordeelt er negenennegentig tot de verdrinkingsdood maar laat er één overleven. Helaas zijn die Amerikaanse fundamentalistische christenen niet voor rede vatbaar.

De Britse filosoof Bertrand Russell schreef ooit dat religie “een restant is van de kindertijd van onze intelligentie”. Er is intellectuele luiheid bij de gelovigen dus is de kans groot dat het christelijk geloof, vroeg of eerder laat, zal geëxporteerd worden naar … de planeet Mars. Ook daar zal het kruis geplant worden. De natte droom van Donald Trump en zijn kompaan Elon Musk. Die planeet is wel onbewoond zodat er geen genocide kan plaatsvinden op de oorspronkelijke bewoners. Er zijn daar geen indianen die kunnen verjaagd worden.

Al sinds het Eerste Amendement in 1791 van de Amerikaanse Grondwet werden godsdienstvrijheid en de scheiding van kerk en staat gegarandeerd. Het is allemaal anders verlopen vooral door de Koude oorlog na W.O. II. De godsdienst maakte zich meester over de politiek als wapen tegen het goddeloze communisme. In de Amerikaanse gemeenschap spelen geloof en kerk een grote rol. Het behoren tot een kerkgenootschap is bijna een levensverzekering wegens de zwak ontwikkelde openbare sociale voorzieningen. Charismatische predikers twijfelen nooit aan de almacht van god, het is voor hen een job als een ander. Zingende en dansende gelovigen zijn een businessmodel. Wanneer je bekend bent met de levenswandel van de Amerikaanse elite besef je onmiddellijk dat het niet gaat om een vroom volk maar enkel om een soort samenbindende mythen.

Willy Dezutter